Без итни и невидени намалувања на глобалните емисии на стакленички гасови, сегашните климатски политики веројатно ќе го доведат светот до затоплување од над 3 степени Целзиусови во текот на овој век, се вели во најновиот годишен извештај на ОН за јазот на емисиите објавен денеска.
Извештајот ја нагласи минатогодишната отрезнувачка порака дека без поамбициозни дејствија светот наскоро би можел да се збогува со целта на Парискиот договор за ограничување на глобалното греење на 1,5 степени Целзиусови и дека ако земјите успеат целосно да ги исполнат своите тековни климатски ветувања за намалување на емисиите до 2030 година, светот може да очекува глобално затоплување од 2,6 степени Целзиусови.
Во извештајот се наведува дека дури и ако земјите целосно ги исполнат и ги спроведат своите климатски планови – познати како Национално определени придонеси (NDCs) – тоа ќе доведе до само 10% намалување на емисиите до 2030 година.
Додека обемот на неопходните намалувања на емисиите е застрашувачки, сепак има акции и решенија и станува технички возможно да се намалат емисиите на гасови. Зголемената употреба на ветерот и сончевата енергија би можела да постигне 27% од намалувањата на емисиите потребни до 2030 година и 38% од оние потребни до 2035 година, според проценките на извештајот, додека евтините стратегии за шумарство – вклучително намалено уништување на шумите, зголемено пошумување и подобро управување со шумите — може да придонесе до 20% од потребните намалувања. Остатокот може да се постигне со мерки, вклучително и зголемување на ефикасноста, електрификација и менување гориво во секторите згради, транспорт и индустрија.
Секое мало зголемување на температурата е важно Глобалните температури сега се на речиси 1,3 степени Целзиусови над прединдустриските нивоа.
Овој извештај открива дека Г20 (меѓувладин форум кој се состои од 19 суверени земји, Европската унија и Африканската унија. Работи на решавање на главните прашања поврзани со глобалната економија, како што се меѓународната финансиска стабилност, ублажувањето на климатските промени и одржливиот развој) има клучна одговорност за затворање на јазот во емисиите и дека е и рентабилно и праведно за Г20 да ги намали емисиите побрзо од глобалниот просек (поглавје 5). Ажурираната проценка на секторските потенцијали за намалување на емисиите вклучена во овогодинешниот извештај (поглавје 6) покажува дека потенцијалите за намалување на емисиите врз основа на постојните технологии и со трошоци под 200 УСД/тон еквивалент на јаглерод диоксид се доволни за да се премости јазот во емисиите во 2030 и 2035 година Сепак, ова ќе бара надминување на застрашувачките политики, управувањето, институционалните и техничките бариери и ќе бара невидено зголемување на поддршката што им се дава на земјите во развој заедно со редизајнирање на меѓународната финансиска архитектура.
Структурни бариери како што се високата цена на капиталот, нејасни политички рамки и ниски институционални капацитетите претставуваат значителни пречки за инвестициските текови. Додека следната генерација на НДЦ можеби нема директно да ги решат сите овие прашања, тие можат да играат клучна улога во поттикнувањето на погодна средина за надминување на овие предизвици.
Како дел од НДЦ процесот, земјите треба да дадат приоритет на размената на знаења и искуства во однос на тоа какви политики и стратегии се покажаа ефикасни (а кои не) во поттикнување стабилна инвестициска клима. Овој трансфер на знаење може да биде исто толку витален како и трансферот на технологија и финансии, овозможувајќи им на земјите да учат сосптвените успеси и неуспеси. Со споделување на најдобрите практики и научените лекции, земјите можат колективно да се подобрат во политички рамки, преку зајакнување на институционалните капацитети и создавање поповолни услови за привлекување инвестиции.
„Во суштина, ќе ни треба глобална мобилизација во размери и темпо никогаш невидено. Многумина ќе речат дека ова е невозможно. Но, со фокусот само на тоа дали е можно, се пропушта една клучна точка: трансформацијата во нето-нула економии мора да се случи, и колку побрзо започне оваа глобална трансформација, толку подобро. Секој избегнат дел од степен се брои во смисла на спасени животи, заштитени економии, избегнати штети, зачуван биодиверзитет и способност брзо да се намали секое пречекорување на температурата“, вели Ингер Андерсен, извршанта директорка на Програмата на Обединетите нации за животна средина.
